تکلیف وسایل منزل بعد از طلاق
تکلیف وسایل منزل بعد از طلاق
وسایل منزل بعد از طلاق به چه شکل تقسیم می شود؟ آیا وسایل منزل بعد از طلاق برای زوج است؟ آیا زوجه می تواند نسبت به وسایل منزل بعد از طلاق ادعایی داشته باشد؟ در چه شرایطی امکان تعلق گرفتن وسایل منزل بعد از طلاق به زوجه وجود دارد؟ کارکرد یک وکیل پایه یک دادگستری در خصوص وسایل منزل بعد از طلاق چیست؟ وسایل منزل بعد از طلاق توسط کدام مرجع قضایی تقسیم می شود؟ مهمترین شرایط مربوط به وسایل منزل بعد از طلاق چیست؟ کدام ماده قانونی در خصوص وسایل منزل بعد از طلاق تصمیم گیری می کند؟
وسایل منزل بعد از طلاق و تعیین تکلیف آن یکی از چالش های مهم طلاق و جدایی زن و شوهر محسوب می شود. به طور کلی می توانیم اینگونه بیان کنیم که طی زندگی مشترک زن و مرد با یک دیگر تلاش می کنند و برای زندگی خودشان اسباب لازم را تهیه می نمایند. با توجه به این که در خصوص تهیه این اسباب قراردادی میان زن و مرد منعقد نمی شود و هر کدام از آن ها ممکن است درصدی در تهیه این اموال سهیم باشد، هنگام جدایی تعیین مالک واقعی این اسباب کار چندان ساده ای محسوب نمی شود. از طرف دیگر با افزایش تورم و بهای اسباب مختلف منزل افراد سختگیرانه تر نسبت به وسایل منزل بعد از طلاق تصمیم گیری می کنند. شاید در گذشته نه چندان دور طرفین به راحتی از این مسئله عبور می کردند اما امروزه نمی توان چنین انتظاری داشت.
از این رو در ادامه می خواهیم به این مسئله بپردازیم که وسایل منزل بعد از طلاق چگونه تقسیم می شود. زوج و زوجه چه حقوقی در این خصوص دارند. همچنین می خواهیم بدانیم که آیا شرط ضمن عقد تنصیف اموال در این خصوص می تواند تاثیرگذار باشد یا خیر.
وسایل منزل بعد از طلاق و نگاه به مفاهیم مهم
وسایل منزل بعد از طلاق و تعیین تکلیف آن را زمانی می توانیم بهتر درک کنیم که با دو مفهوم نکاح و طلاق آشنا شویم. در واقع شناخت چارچوب های کلی این دو مفهوم می تواند روند اصلی عناصر موجود در آن از جمله وسایل منزل بعد از طلاق را برای ما تعریف کند.
به طور کلی همانطور که می دانید قانون همه چیز را به شکل منطقی نگاه می کند. در کلام ساده تر نکاح شاید از دید عموم یک مسئله احساسی و درونی محسوب شود اما از نظر قانون باید به شکل منطقی تعریف شود. قانون نکاح را مانند یک قرارداد تعریف کرده است. در کلام ساده ر از دید قانون نکاح قراردادی میان دو انسان ( زن و مرد ) محسوب می شود. طرفین این قرارداد برای رسیدن به یک هدف مشترک ( زندگی مشترک ) تعهداتی را بر عهده می گیرند. بنابراین هر کدام از طرفین بر اساس این قرارداد باید به تعهداتی عمل کنند که عدم انجام این تعهدات می تواند مسئولیت قانونی برای وی به همراه داشته باشد.
اما اگر طرفین بخواهند این قرارداد را منحل کنند و یا اصطلاحا از یکدیگر طلاق بگیرند، قانون بر اساس شرایط ایجاد شده تعهدات طرفین و شرایط قرارداد نکاح را مورد بررسی قرار می دهد. در کلام ساده تر وکیل حقوقی می داند که زمانی طرفین می توانند نسبت به انحلال قرارداد و خروج از آن اقدام کنند که تمامی این تعهدات از دید قانون مورد بررسی قرار بگیرد. اما در کنار آن مسئله ای که وجود دارد این است که نکاح یک قراردادی است که در تمامی ابعاد زندگی تاثیر می گذارد. بنابراین باید تمام مواردی که بعد از ازدواج در زندگی افراد حادث شده را مورد بررسی قرار داد.
به طور مثال باید سرنوشت فرزندی که در این بین به دنیا آمده مشخص و یا تکلیف وسایل منزل بعد از طلاق معلوم شود. از این روست که طلاق در روند عادی خود بسیار طولانی و فرسایشی محسوب می شود. در مواردی دیده شده است که روند طلاق به چند سال می کشد. از این روست که برخی از زوجین برای این که وارد چنین مسیری نشوند اقدام به طلاق توافقی می کنند. یعنی در خصوص تمام یا بخشی از موارد مانند وسایل منزل بعد از طلاق به توافق می رسند و بر اساس این توافق اقدام به طلاق می کنند. اما سوال اینجاست که اگر این توافق ایجاد نشود چه باید کرد؟
وسایل منزل بعد از طلاق از نظر قانون
تکلیف وسایل منزل بعد از طلاق عمدتا بر اساس نحوه خرید آن تعیین می شود. در کلام ساده تر آن دسته از وسایلی که توسط زن خریداری شده باید به زن داده شود و آن دسته از وسایلی که توسط مرد خریداری شده باید به مرد تعلق بگیرد. از این روست که بعد از طلاق زن حق استرداد جهیزیه خود را دارد و مرد نیز می تواند تمام وسایلی که برای شروع زندگی خریداری کرده را برای خود کند.
اما مشکل زمانی ایجاد می شود که وسیله یا اسبابی توسط هر دو این افراد خریداری شده باشد. در چنین شرایطی قانون چه تصمیم گیری می کند؟ یک وکیل حقوقی تهران یا شهرستان به خوبی می داند که همه چیز در قانون بر اساس مدرک و دلیل تعیین می شود. در صورتی که هر کدام از طرفین بتوانند فاکتور و یا مدرکی ارائه دهند که این وسیله به نام وی خریداری شده، آن اسباب به وی تعلق می گیرد. در غیر این صورت دادگاه تلاش می کند راهی منطقی در این خصوص پیدا کند.
نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید این است که در صورتی که زوج در عقدنامه شرط تنصیف اموال را امضا کرده باشد، در شرایطی که طلاق از طرف زوج و بدون رضایت زوجه باشد همچنین زوجه مشکل اخلاقی و عرفی و … نداشته باشد ( یعنی دلیل خاصی از طرف زوج برای طلاق وجود نداشته باشد ) دادگاه زوج را مکلف به پرداخت نیمی از اموال خود به زوج می کند. البته همانطور که گفته شد این مسئله در خصوص تمامی طلاق ها وجود ندارد. بنابراین زوجه نمی تواند با ارائه درخواست طلاق از این حق و شرط ضمن عقد استفاده کند. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه داشته باشید.
