قرار جلب به دادرسی و قرار منع
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چیست؟
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چه مفهومی دارد؟ قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چه زمانی استفاده می شود؟ مرجع صادر کننده قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب کدام نهاد است؟ مهمترین نکات مربوط به قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چیست؟ چه زمانی قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب صادر می شود؟ کارکرد یک وکیل پایه یک دادگستری در خصوص قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چیست؟ قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب در کدام حوزه قانونی مورد بررسی قرار می گیرد؟ مواد قانونی مربوط به قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چیست؟
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب دو قرار کاملا متضاد یکدیگر هستند. در کلام ساده تر قرار جلب به دادرسی زمانی صادر می شود که عملا فرد به عنوان متهم تحت تعقیب قرار می گیرد و باید جلب شود. اما قرار منع تعقیب زمانی صادر می شود که عملا جرم اثبات نمی شود و دیگر نیازی به تعقیب پرونده و فرد متهم وجود ندارد. برای درک این موضوع بهتر است کمی بیشتر در خصوص قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب صحبت کنیم. قبل از هرچیزی باید به دو نکته بسیار مهم توجه داشته باشید.
اول این که قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب هر دو قرارهایی است که در قانون کیفری تعریف شده است. بنابراین در گام اول باید قانون کیفری و شرایط مهم آن را شناخت. دوم این که قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب هر دو توسط دادسرا صادر می شود. بنابراین در ادامه باید بدانیم که دادسرا چیست و چه کارکردی در نهاد اجتماعی و قضایی دارد. همچنین آیا شما فرق میان قرار و حکم را می دانید؟ قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب را زمانی می توانیم به خوبی درک کنیم که این مفاهیم را به خوبی متوجه شویم. از این رو در ادامه کمی به توضیح این دست از مفاهیم می پردازیم.
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب و نگاه به چند مفهوم پایه ای
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب همانطور که گفتیم یک مفهوم کیفری محسوب می شود. در واقع یک وکیل کیفری می تواند به خوبی از این قرارها استفاده کند و یا در خصوص این قرارها دفاعیه لازم از موکل خود را داشته باشد. بنابراین در اولین گام باید مفهوم قانون کیفری را بدانیم.
به طور کلی قانون ایران به دو بخش کیفری و حقوقی تقسیم شده است. قانون در بخش حقوقی به حقوق هر فرد در جامعه و چارچوب های آن می پردازد. به طور کلی می توانیم اینگونه بیان کنیم که قانون در این بخش چارچوب روابط انسان در جامعه را مشخص می کند. اما قانون در بخش کیفری به مفهوم بسیار مهم جرم می پردازد. بنابراین زمانی که می گوییم قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب یک مفهوم کیفری است می توان گفت که این دو مفهوم هر دو به جرم مرتبط هستند. در کلام ساده تر قانون در بخش کیفری سعی می کند جرم را اثبات کند، برای آن مجازات مناسبی در نظر بگیرد و نحوه اجرایی مجازات را در نظر داشته باشد. این کل کاری است که در بخش کیفری انجام می شود.
نکته ای که باید بدانید این است که دو مرحله اول و آخر توسط دادسرا انجام می شود. در کلام ساده تر دادسرا اولین نهادی است که شکایت های کیفری را مورد بررسی قرار می دهد. این نهاد موظف است که در گام اول شکایت را بررسی و سعی کند جرم اتفاق افتاده را اثبات نماید. در صورتی که قادر به انجام چنین کاری شود متهم را همراه با کیفرخواست به دادگاه مربوطه ارجاع می دهد. اینجاست که دادگاه نسبت به تعیین مجازات اقدام می کند. در مرحله آخر نیز دادسرا به ریاست دادستان نسبت به اجرایی شدن حکم نظارت می کند.
از طرف دیگر نکته مهمی که باید بدانید این است که اساسا قرار فرق بنیادی با حکم دارد. حکم به صورت قطعی و در موضوعیت دعوی صادر می شود. اما اگر یکی از این دو شرط صادق نباشد، رای صادر شده را قرار می دانیم. قرار از دید بسیاری به عنوان یک ابزار بسیار مهم قانونی شناخته می شود.
زمانی که این مفاهیم را در کنار یکدیگر می گذاریم متوجه می شویم که قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب به عنوان یک ابزار قانون کیفری در دادسراها مورد استفاده قرار می گیرد. حال این که هر کدام از این قرارها تحت چه شرایطی صادر می شود و چه کاربردهایی دارد سوالی است که بهتر است از یک وکیل در امور کیفری پاسخ آن را جویا شوید.
قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب چه کارکردی دارد؟
هر کدام از قرار جلب به دادرسی و قرار منع تعقیب می خواهند کاری را انجام دهد. قرار جلب به دادرسی زمانی صادر می شود که عملا نیاز به حضور متهم در دادسرا است و یا وی از حضور در دادسرا امتناع می کند. از این رو با صدور جلب به بازرسی عملا امکان فرار وی از بین می رود و او تا زمانی که اثبات نشده جرمی انجام مرتکب شده در زندان به سر می برد. البته به این نکته توجه داشته باشید که دادگاه می تواند با صدور قرار تامین عملا با شرایط خاص متهم را آزاد کند. در کلام ساده تر جلب به دادسری به حالتی گفته می شود که اساسا دادسرا از فرد می خواهد تا در دادگاه حاضر شود.
اما یک وکیل جنایی به خوبی می داند که منع تعقیب بدین معنی است که اساسا دادسرا بدین نتیجه رسیده است که جرمی صورت نگرفته و یا فرد خوانده را نمی توان متهم دانست. در چنین شرایطی اساسا قرار منع تعقیب صادر می شود. هر کدام از این قرارها موارد قانونی خاصی دارد. اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم قرار منع تعقیب یا قرار جلب به دادرسی قرارها و ابزارهایی در اختیار دادسرا است که به واسطه آن امکان کشف جرم را پیدا می کند. همچنین یادتان باشد که شما امکان اعتراض به این آرا را خواهید داشت. این نکته بسیار مهمی است که باید به آن توجه کرد.
