دلایل ممنوع الخروجی کیفری
ممنوع الخروجی موضوعی است که ممکن است برای عده ی زیادی پیش آمده باشد. افراد برای اطلاع از ممنوع الخروجی باید به همراه پاسپورت خود به اداره ی گذرنامه خود مراجعه کنند. امروزه ممنوع الخروجی کیفری یکی از مسائل مهمی می باشد که می تواند دلایل مختلفی در قانون داشته باشد. ممنوع الخروجی کیفری از جمله مواردی است که در قانون آیین دادرسی کیفری نیز به آن اشاره شده است و چندین ماده قانونی به آن اختصاص داده شده است. ممنوع الخروج شدن از کشور در صورت وقوع جرم اتفاق می افتد که می تواند جنبه های متفاوتی داشته باشد که در ادامه به آنها اشاره می کنیم. در این مورد باید به این نکته توجه داشته باشید که برای ممنوع الخروجی کیفری جلسه دادگاه تشکیل نخواهد شد تا شخص یا وکیل او از این موضوع مطلع شوند و احتمال اینکه تا دقایقی قبل از خروج از کشور از این موضوع مطلع شوید بسیار بالا می باشد. چنانچه شما نیز با مشکل ممنوع الخروجی کیفری مواجه شده اید و یا تمایل به کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه دارید، تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
ممنوع الخروجی کیفری در قانون
همانطور که پیش از این ذکر کردیم، در ماده 188 از قانون آیین دادرسی کیفری به ممنوع الخروجی کیفری اشاره شده است. در این ماده قانونگذار این موضوع را بیان کرده است که چنانچه جرمی اتفاق افتاده باشد اما مجرمیت متهم به مرحله اثبات نرسیده باشد، بازپرس پرونده با بررسی ادله و با توجه به میزان اهمیت آنها، می تواند دستور ممنوع الخروجی کیفری را برای متهم صادر کند و از خروج شخص از کشور ممانعت به عمل آید. در ماده 247 قانون آیین دادرسی کیفری، قانونگذار از دید دیگری به این موضوع نگاه کرده است. در این ماده به ممنوع الخروجی کیفری پس از اثبات مجرمیت اشاره می کند. در بند ث این ماده اشاره شده است که در صورت وقوع جرم و پس از اثبات اتهامات متهم و مجرم بودن او، بازپرس پرونده می تواند با توجه به جرم ارتکابی، علاوه بر اینکه قرار تامین را صادر کند، قرار نظارت قضایی که ممنوع الخروجی کیفری نیز شامل آن خواهد شد را صادر کند.
علاوه بر مواد فوق، در ماده 509 از قانون آیین دادرسی کیفری نیز به موضوع ممنوع الخروجی کیفری اشاره شده است. در این ماده به مرحله ی اجرای حکم اشاره شده است به نحوی که بیان می کند اگر اقدامات قاضی منجر به دسترسی به مجرم نشود و ترس از فرار محکوم علیه از کشور وجود داشته باشد، در این صورت امکان صدور دستور منع خروج از کشور برای قاضی اجرای احکام، وجود خواهد داشت که در این شرایط مراتب فوق به مراجع قانونی اطلاع داده می شود و بلافاصله پس از حضور محکوم علیه و یا دستگیر کردن او، ممنوع الخروجی وی لغو خواهد شد. نکته مهم و حائز اهمیتی که در مورد منع خروج از کشور وجود دارد این است که، این قرار قابل تمدید خواهد بود به طوری که پس از گذشت شش ماه از تاریخ ممنوع الخروجی کیفری و در صورت لزوم، می توان قرار را تمدید کرد که در ماده 248 ق.آ.د.ک نیز به این موضوع اشاره شده است. نکته دیگر اینکه در صورتی که مدت ذکر شده در قرار منع خروج از کشور به پایان رسیده و منقضی شود، هیچ مرجعی نمی تواند از خروج شخص جلوگیری کند و در غیر اینصورت، ممانعت از خروج شخص غیرقانونی خواهد بود. پس از اتمام مدت زمان ممنوعیت، دادستان کل کشور اقدامات لازم را در مورد رفع آن به عمل خواهد آورد.
دلایل ممنوع الخروجی کیفری (1)
مواد قانونی مشابه و آیین نامه ها
علاوه بر ممنوع الخروجی کیفری و مواد قانونی که به آنها اشاره کردیم، موارد دیگری نیز وجود دارد که به صورت مختصر به آنها می پردازیم. همانطور که می دانید برای خروج از کشور به گذرنامه نیاز است. در ماده 17 از قانون گذرنامه به منع خروج از کشور اشاره شده است. در این ماده امکان منع خروج از کشور را برای متخلفین تعهدات ارزی و بدهکاران مالیاتی مقرر کرده است و البته جزئیات آن در آیین نامه مربوطه ذکر شده است. این نوع از ممنوع الخروجی به وسیله دولت خواهد بود. علاوه بر قانون گذرنامه موارد دیگری نیز در قوانین مختلف وجود دارد. برای مثال در لایحه ممنوعیت خروج بدهکاران بانک ها، ماده 17 قانون نحوه اجرای محکومیت های مالی، آیین نامه اجرای مفاد اسناد رسمی لازم الاجرا، ماده 202 قانون مالیات های مستقیم و…به موضوع ممنوع الخروجی اشاره شده است. در بحث ممنوع الخروجی کیفری باید به این موضوع نیز توجه کرد که افرادی که دارای محکومیت های کیفری قطعی هستند و دوره محکومیت آنها به طور کامل به پایان نرسیده است، ممنوع الخروج خواهند بود. علاوه بر این افرادی که به تکدی، ولگردی، سوء شهرت، سرقت، کلاهبرداری و… در خارج از ایران معروف هستند نیز ممنوع الخروج می باشند.
دلایل ممنوع الخروجی کیفری (3)
اعتراض به قرار ممنوع الخروجی
در پاسخ به این سوال که آیا ممنوع الخروجی کیفری قابل اعتراض خواهد بود یا خیر باید گفت، که ممنوع الخروجی کیفری توسط شخص و یا وکیل او قابل اعتراض می باشد. این مسئله برای رعایت حقوق شهروندی می باشد و به همین دلیل در قانون پیش بینی شده است. مدت زمان اعتراض به قرار ممنوعیت خروج از کشور ده روز می باشد که در تبصره 2 ماده 247 از قانون آیین دادرسی کیفری به آن اشاره شده است. با توجه به مرجعی که قرار مذکور را صادر کرده است، محل اعتراض به قرار نیز متفاوت خواهد بود. چنانچه قرار مذکور توسط بازپرس پرونده صادر شده باشد، محل اعتراض به قرار مذکور دادگاه خواهد بود اما در صورتی که صادرکننده قرار، قاضی پرونده باشد مرجع اعتراض به قرار، دادگاه تجدید نظر استان خواهد بود. در صورت پذیرش اعتراض ممنوع الخروج بودن شخص لغو خواهد شد ولی در در صورت رد اعتراض، قرار ممنوع الخروجی کیفری به قوت خود باقی می ماند. در نهایت باید گفت که با توجه به علل مختلف ممنوع الخروجی و پیچیده بودن مباحث حقوقی، بهتر است در صورت بروز این مشکل مسئله را با یک وکیل متبحر در میان بگذارید تا از روند صحیح اقدامات خود اطمینان حاصل کنید.
